Bugün sizlere daha özel bir şey anlatmak istedim. Hep genel konuşmak biraz sıkar diye düşündüm.
Ben ilk dost kazığımı 8.sınıfın yaz tatilinde, yani liseye yeni geçtiğim dönemde yaşadım. Bir kız vardı. Onu çok sevdim, böyle her şeyinde yanında oldum falan. Omzumda ağladı, gözlerinin içine baktığımda gülümsediğimi hissettim. Kendi ağzıyla diyordu, "Her kötü anımda yanımda" diye. Sonra ne mi oldu?
Mesajlarıma cevap vermedi. Attım, attım, attım yine aynı şey oldu. Sonra canıma tak etti ve neden mesajlarıma cevap vermediğini sordum. Aldığım cevap o kadar yaralayıcı bir etkideydi ki, hâlâ unutamıyorum.
"Çünkü senden soğudum."
Ben o gün öğrendim ki, kimse için değmiyor. Gerçekten berbat bir dönem geçirdim. Liseye kimse güvenemeyeceğimi anlayarak başladım ve hâlâ güvendiğim bir arkadaşım yok. Atlatamadım, bu deneyim nedense atlatılacak kadar hafif gelmedi bana.
Sonra ne mi oldu? Yolda karşılaştık. Yanımdan geçerken bana
"Merhaba" dedi. Ben hiç umursamadım. Çünkü o acıları tekrar yaşamak istemedim. Sonunda kazanan ben oldum, hissediyorum bunu. Yoksa o gün o "merhaba"yı asla duyamazdım. Kazanan ben oldum ama yaramı deşen yine o oldu. Gönül isterdi ki şu an hayatıma hiçbir şey yokmuş gibi devam edebileyim. Fakat olmadı, çok denedim fakat hiçbir şey eskisi gibi olmayacak farkındayım.
Ben ilk dost kazığımı 8.sınıfın yaz tatilinde, yani liseye yeni geçtiğim dönemde yaşadım. Bir kız vardı. Onu çok sevdim, böyle her şeyinde yanında oldum falan. Omzumda ağladı, gözlerinin içine baktığımda gülümsediğimi hissettim. Kendi ağzıyla diyordu, "Her kötü anımda yanımda" diye. Sonra ne mi oldu?
Mesajlarıma cevap vermedi. Attım, attım, attım yine aynı şey oldu. Sonra canıma tak etti ve neden mesajlarıma cevap vermediğini sordum. Aldığım cevap o kadar yaralayıcı bir etkideydi ki, hâlâ unutamıyorum.
"Çünkü senden soğudum."
Ben o gün öğrendim ki, kimse için değmiyor. Gerçekten berbat bir dönem geçirdim. Liseye kimse güvenemeyeceğimi anlayarak başladım ve hâlâ güvendiğim bir arkadaşım yok. Atlatamadım, bu deneyim nedense atlatılacak kadar hafif gelmedi bana.
Sonra ne mi oldu? Yolda karşılaştık. Yanımdan geçerken bana
"Merhaba" dedi. Ben hiç umursamadım. Çünkü o acıları tekrar yaşamak istemedim. Sonunda kazanan ben oldum, hissediyorum bunu. Yoksa o gün o "merhaba"yı asla duyamazdım. Kazanan ben oldum ama yaramı deşen yine o oldu. Gönül isterdi ki şu an hayatıma hiçbir şey yokmuş gibi devam edebileyim. Fakat olmadı, çok denedim fakat hiçbir şey eskisi gibi olmayacak farkındayım.
Yorumlar
Yorum Gönder